1. Znajomość maszyny F/A-18C w stopniu umożliwiającym podjęcie szkolenia. Bez spiny, ale też bez ciągłych pytań, ‘gdzie jest włącznik oświetlenia zewnętrznego’ i ‘dlaczego mi flary nie idą? Jaki dispenser switch?’. Trzeba się więc wstępnie przygotować.
2. Początkowo do dwóch lotów w tygodniu w ramach szkolenia i zgrywania. Długoterminowo oczekujemy przejścia raz na pół roku Carrier Quals i zachowania rozsądnej aktywności w lotach eskadrowych, w tym wychodzenia z własnymi inicjatywami treningów i misji.
   Po przejściu okresu szkoleniowego i zakwalifikowaniu do zadań bojowych można:
   • Latać bojowo na innych maszynach – ale jeśli w misji oficjalnej jest flight z eskadry to musi być pełny, zanim członkowie będą zajmować inne sloty. Szczegóły dogadujemy koleżeńsko przed misją.
   • Latać gościnnie w innych eskadrach – ale jak zacznie to przeszkadzać w wypełnianiu zadań w 117’, trzeba będzie się zdecydować. Ocena braku zaangażowania będzie dokonywana przez kadrę.
3. Duża tolerancja na atak ścianą memów.

Do kwalifikacji i szkolenia:

• DCS: F/A-18C Hornet

Po przyjęciu:

• DCS: Persian Gulf Map and/or DCS: Syria Map
• DCS: Supercarrier

Mocno polecane:

• HOTAS + jakaś wersja TrackIR/Headset. Co prawda nie dotyczy prawdziwych antycznych rycerzy klawiatury, dysponujących magicznymi zdolnościami. Dla całej reszty praktycznie obowiązkowe.
• Język angielski na poziomie B1 (a przynajmniej pełne zaangażowanie w naukę komunikacji lotniczej po angielsku).
• Język polski na poziomie B2 w mowie i piśmie.

Początkowo dołączasz na naszych zasadach – zero nieporozumień. Natomiast jak Cię przyjmiemy, to dlatego, że widzimy w Tobie potencjalnego partnera i jesteśmy zdecydowani się z Twoim zdaniem liczyć.